Sandwich
Nu jullie me vragen terug te kijken op die 50 jaar, zie ik een voorbijgevlogen journalistieke loopbaan als een sandwich. Met drie kranten in vast dienstverband: Het Vrije Volk, de Volkskrant, Trouw. En daar tussendoor telkens freelancer. Hecht verbonden met vele mensen bij die kranten, tijdschriften, magazines, instellingen waar ik vaak jarenlang vaste medewerker was en ben. Vier lijnen lopen parallel voor mij tussen 1966 en 2016.
1.Het werk
Om bij vandaag te beginnen: sinds 1994 ben ik zelfstandig gevestigd journalist. Dat betekent naast de winst- en verliesrekening ook altijd tijd voor buiten zwemmen, roeien, lopen, reizen.
Terugkijkend zie ik stages bij Het Rotterdams Parool en bij Dagblad van het Oosten (Almelo). Daarna duidelijke keus om in Rotterdam als stadsverslaggever te starten: bij de grootste krant daar, Het Vrije Volk. Met als collega’s Anton Heuff, Arthur Provoost, Niek Vechtmann. Wij ‘deden’ het Kralingse Popfestival. De gemeenteraad. Manifestatie C’70. Stadsvernieuwingsopstanden in het Oude Westen en het Oude Noorden. Een dagelijkse eigen column rechtsboven op pagina 3. In 1973 ontslag genomen: horizon verleggen, het werd te benauwd onder Herman Wigbold. Freelancer voor zaterdagbijlage NRC, voor Viva en veel meer. In 1974 wilde ik meer. Kans bij de Volkskrant in Den Haag, met mijn favoriete portefeuille VROM en V&W. Mijn Groot Werkstuk voor de School 1969 was niet voor niets geweest ‘Mobiliteit en Migratie van de Nederlandse werknemer’. Hoogtepunten kabinet-Den Uyl. Tot 1981. Ontslag genomen met opnieuw als motief: horizon verleggen, hoewel ik in de hoogste dagblad-journalistieke rangen beland was. Als freelancer verder. Naar de VS zes maanden voor eigen rekening, leven van verkochte verhalen aan onder andere Vrij Nederland, Opzij, de Volkskrant. Na terugkeer onthulling van de DES-affaire, verkocht aan VN. Boek voor consument en burger over leven zonder eigen auto. Onder andere wekelijkse rubriek voor economieredactie Trouw (in 3 jaar 150 stuks), vervolgens (1986) bij Trouw in vaste dienst en kort daarop chef redactie Financiën en Economie. Vanaf 1994 voor de derde keer freelance journalist: het was opnieuw tijd voor een andere horizon dan die van de krant. Vaste wekelijkse rubrieken geschreven voor Het Financieele Dagblad (in 10 jaar 500 stuks), NRC Handelsblad. Verder: verhalen voor Vrij Nederland, Viva, Opzij, de Volkskrant, Binnenlands Bestuur, Nationaal Groenfonds, Rijksgebouwendienst, Bank Nederlandse Gemeenten, ministerie van V&W, ministerie van SZW (emancipatiebeleid, project Arachne), ABNAmro, ROM Rijnmond, Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO), Utrecht Development Board.
2.Het vak
Een hele opsomming aan ervaring, waarover een serie romans te schrijven zou zijn. Hier komt die.
Oprichter van Stichting Vrouw & Media (1981) samen met onder andere Maria Hendriks. Tot 1998 voorzitter van deze organisatie die de positie van vrouwen in de journalistiek heeft verbeterd. Initiator congressen “Aan de Herenmarkt” en “Op de Lange Poten”.
1984-1988 Voorzitter Bestuur Stichting School voor de Journalistiek.
1994 –2003 Lid Raad voor de Journalistiek.
1994 – 2013 Bestuurslid Nederlands Persmuseum.
1990-1992 Lid en voorzitter onderhandelingsdelegaties CAO Dagblad, tevens voorzitter paritaire commissie Salarisgebouw CAO Dagblad
1993/1994 Evaluaties (in opdracht van NVJ en NDP) leer-werkproject allochtone journalisten en (in opdracht van ministerie OCW) Stichting Fonds Bijzondere Journalistieke Projecten.
2005 – 2011 Voorzitter Stichting Mediadebat (onder andere NDP, NVJ, NOS, Genootschap Hoofdredacteuren).
2004 – 2014 Algemeen Bestuur Nederlandse Vereniging van Journalisten (portefeuilles Ethiek, Raad voor de Journalistiek, zelfstandig gevestigde journalisten).
2003 – heden Medeoprichter en lid Nederlandse Comité Internationale Dag van de Persvrijheid.
2014 – 2020 Lid COP (Commissie Onderwijsfonds Publieksbladen).
3.De School
Mijn vroegste link speelde in mijn laatste jaren op de HBS. Ik keek uit naar de oprichting van de School. Wilde iets met het gedrukte woord dat in veelvoud wordt verspreid. Mijn inspiratiebron was de broer van mijn vader, Jan Koerts, die al in 1954 overleden was na een verkeersongeluk, 24 jaar oud. Hij was redacteur van tijdschriften Tuney Tunes en Rhytme. Mijn laatste feitelijke band met de School speelde in 1988. Als bestuursvoorzitter het licht uitgedaan van de zelfstandige Stichting van werknemers en werkgevers in de journalistiek. Met de handtekening onder de notariële acte: overdracht aan Hogeschool Midden-Nederland.
4.De klasgenoten
Heel veel kruisten mijn pad. Als naaste collega. Als redacteur bij een krant/blad waarvoor ik regelmatig schreef. Bij onze inzet voor de NVJ. Als woordvoerder/voorlichter. Zomaar op straat, in de trein, bij een receptie, of gewoon omdat we elkaar wisten te blijven vinden. Altijd een feest.