Piet van Harn 1966
Met zijn onvervalste Zeeuwse accent en joie de vivre heeft Piet op de SvdJ en later in Amsterdam een onuitwisbare indruk achtergelaten. Hij kwam in de Palmstraat al met veel niet uitgevoerde opdrachten weg. Wij hebben heel wat in de kroeg gezeten en ik herinner mij dat ik ook een weekend met hem bij zijn familie in Axel ben geweest.
Na de school heeft hij ongeveer een jaar bij Friso Endt gewerkt, bij wie ik ook begonnen ben. Hij woonde toen al op de Nieuwmarkt waar hij zich aansloot bij de actiegroep die het verzet leidde tegen de kaalslag die nodig was voor de bouw van de metro.
Piet was op zeer op zijn plaats als voorlichter bij de Nationale Commissie voor Internationale Samenwerking en Duurzame Ontwikkeling (NCDO) waar hij meer dan een kwart eeuw heeft gewerkt in het Tropenmuseum. Ook in die periode dronken wij regelmatig een glaasje bij het uitwisselen van onze reisverhalen en discussies over het draagvlak voor ontwikkelingssamenwerking. “Met de mensen in ontwikkelingslanden spreken, niet over ze”, was zijn en mijn mantra.
Hij ging met vervroegd pensioen in 2008 en hij werd opnieuw journalist, dit keer voor OpNieuw, de vrijwilligerskrant van de Nieuwmarktbuurt. Tijdens zijn begrafenis op 25 oktober 2010 op de Oosterbegraafplaats in Amsterdam hebben wij met een ploegje SvdJers afscheid van hem genomen.
Hieronder een link naar een In Memoriam in Het Parool in de rubriek Tenslotte van 27 oktober 2010.
In Memoriam dagblad Parool Piet van Harn
Bijdrage van Dick de Jong
En Vietnam dan..
Losgezien van de tripjes naar Berlijn, Praag , Londen en Stockholm , herinner ik me ook nog steeds een paar eigenaardige excursies die de School organiseerde. Een daarvan bracht ons onder leiding van Jacques Schoenmakers, docent sociale geografie, naar Geldermalsen alwaar wij een ruilverkavelingsproject bezochten. Daar werden we meegenomen in de wereld van sloten trekken en weilanden ruilen, ons intussen met klem afvragend wat die Jacques had bewogen ons met deze kennis op te zadelen. Na afloop van wat ordeloos gedrentel door het gebied in kwestie, belandden we in de bovenzaal van een café waar we de gelegenheid kregen vragen te stellen aan functionarissen van de organiserende Boeren- en Tuindersbond. Toen een van hen klaar was met een gloedvol betoog over het nut van tijdig uitbaggeren van sloten, riep Piet die zich over andere zaken druk maakte dan de ruilverkaveling, de man in het wilde weg toe: .. en Vietnam dan . .Die begreep niets van deze onnavolgbare gedachtensprong van activistische Piet, wij ook niet trouwens, maar we hebben ons er wel een kriek om gelachen. En ik zeg nog steeds tegen Marjolein Uitzinger, die ik nog regelmatig zie, bij menig willekeurig onderwerp in de geest van Piet : .. en Vietnam dan . Dat blijft een kostelijke herinnering aan die leuke en authentieke Piet.
Vond nog een aardig artikeltje – met een leuke foto – over Piet van Harn, van Tjebbe van Tijen. Misschien nog iets voor Piets Monumentje?
Zie: https://limpingmessenger.wordpress.com/tag/piet-van-harn/