Mijn vader heeft geen onbewogen leven gehad en heeft een deel van zijn leven uitgeschreven. Graag deel ik een samenvatting van zijn journalistieke periode met je.
Mijn vader had als kind een zeer beschermende opvoeding en er waren hoge verwachtingen van hem. Tijdens zijn opleiding in Utrecht kwam hij echter in aanraking met verschillende drugs, wat zijn verdere leven aanzienlijk heeft beïnvloed.
In 1968 liep hij stage bij de PZC, bij zijn sollicitatie liet hij vol trots zijn afstudeerscriptie over de situatie in de VS lezen. De hoofdredacteur gaf als antwoord dat hij Co zijn. Mening over de VS wel geloofde, dat hij eerst maar eens moest laten zien hoe hij een brandje in Biggekerke zou behandelen. Vanaf 1969 werkte hij voor De Stem, waar hij in het begin vooral artikelen voor de jeugd schreef en veel Engelse kranten als bron gebruikte. Hij was hier behoorlijk succesvol in, want veel van deze verhalen werden opgepikt door andere kranten, tijdschriften en Radio Veronica.
Helaas werd hij door zijn drugsverslaving ziek en verloor hij zijn baan bij De Stem. Hij koos toen voor een hippieleven. In 1975 ontmoette hij mijn moeder, wat voor wat meer stabiliteit zorgde in zijn leven. Eind jaren ’70 begon hij samen met een aantal gelijkgezinden met biologisch boeren tot er op een dag iemand van De Stem voor zijn deur stond met het verzoek of hij weer wilde schrijven. Het boeren was leuk, maar terug naar de krant moesten ze hem geen 2 keer vragen. Zijn passie voor de journalistiek werd hierdoor opnieuw aangewakkerd. Hij werd erg succesvol in deze periode en schreef de sterren van de hemel, niet alleen het nieuws, maar ook achtergrondverhalen, vooral over de Tweede Wereldoorlog.
Zijn carrière verliep voorspoedig en hij deed zijn werk ontzettend graag. Dat hij er ook nog goed voor betaald werd, was mooi meegenomen. Echter, zijn verslavingsproblematiek bleef sluimeren en hij viel steeds vaker terug in oude gewoontes. Dit had effect op zijn huwelijk en zijn baan tot hij uiteindelijk eind jaren ’80 alles kwijtraakte. Hij belandde van de regen in de drup en kwam uiteindelijk begin jaren ’90 in de gevangenis terecht.
Na zijn periode in de gevangenis hertrouwde hij in 1992 en solliciteerde bij de net opgestarte Omroep Zeeland. Tot zijn grote verbazing werden er geen vragen gesteld over de gaten in zijn CV en werd hij aangenomen op basis van zijn opleiding en ervaring. Hij werkte hier op de redactie, stuurde verslaggevers aan, schreef teksten voor radiopresentatoren, columns en deed volgens mij ook een radioshow met Bob Lagaay (Bob & Co). Maar ook hier werd zijn drank- en drugsgebruik een probleem, zowel in zijn werk als in zijn 2e huwelijk. Helaas kwam er zo een einde aan zijn carrière.
Hij belandde in een opvanghuis voor drugsverslaafden in Vlissingen en kreeg zeven jaar geleden de mogelijkheid om opgenomen te worden in een zorginstelling voor (ex-)verslaafden. Ik heb hem deze laatste jaren regelmatig bezocht en gesproken over zijn fases in zijn leven. Altijd sprak hij vol trots en passie over zijn periode in Utrecht en de journalistiek in het algemeen.
Ik hoop dat dit een waardevolle aanvulling is voor jullie website. Mocht je meer informatie nodig hebben, aarzel dan niet om contact met me op te nemen.
Deel je herinneringen aan de School voor Journalistiek. Heb je nog verhalen of foto's uit die jaren van de School voor Journalistiek stuur ze op. En wil je iets toevoegen schrijf dan een reactie via deze website op verhalen en levenslopen van mede oud-leerlingen.
De geschiedenis van de School
Er is een website over de geschiedenis van de school voor (de) Journalistiek. Via de link hieronder heb je - bij wijze van uitzondering - zonder inlogcodes toegang tot deze website.
Mijn vader heeft geen onbewogen leven gehad en heeft een deel van zijn leven uitgeschreven. Graag deel ik een samenvatting van zijn journalistieke periode met je.
Mijn vader had als kind een zeer beschermende opvoeding en er waren hoge verwachtingen van hem. Tijdens zijn opleiding in Utrecht kwam hij echter in aanraking met verschillende drugs, wat zijn verdere leven aanzienlijk heeft beïnvloed.
In 1968 liep hij stage bij de PZC, bij zijn sollicitatie liet hij vol trots zijn afstudeerscriptie over de situatie in de VS lezen. De hoofdredacteur gaf als antwoord dat hij Co zijn. Mening over de VS wel geloofde, dat hij eerst maar eens moest laten zien hoe hij een brandje in Biggekerke zou behandelen. Vanaf 1969 werkte hij voor De Stem, waar hij in het begin vooral artikelen voor de jeugd schreef en veel Engelse kranten als bron gebruikte. Hij was hier behoorlijk succesvol in, want veel van deze verhalen werden opgepikt door andere kranten, tijdschriften en Radio Veronica.
Helaas werd hij door zijn drugsverslaving ziek en verloor hij zijn baan bij De Stem. Hij koos toen voor een hippieleven. In 1975 ontmoette hij mijn moeder, wat voor wat meer stabiliteit zorgde in zijn leven. Eind jaren ’70 begon hij samen met een aantal gelijkgezinden met biologisch boeren tot er op een dag iemand van De Stem voor zijn deur stond met het verzoek of hij weer wilde schrijven. Het boeren was leuk, maar terug naar de krant moesten ze hem geen 2 keer vragen. Zijn passie voor de journalistiek werd hierdoor opnieuw aangewakkerd. Hij werd erg succesvol in deze periode en schreef de sterren van de hemel, niet alleen het nieuws, maar ook achtergrondverhalen, vooral over de Tweede Wereldoorlog.
Zijn carrière verliep voorspoedig en hij deed zijn werk ontzettend graag. Dat hij er ook nog goed voor betaald werd, was mooi meegenomen. Echter, zijn verslavingsproblematiek bleef sluimeren en hij viel steeds vaker terug in oude gewoontes. Dit had effect op zijn huwelijk en zijn baan tot hij uiteindelijk eind jaren ’80 alles kwijtraakte. Hij belandde van de regen in de drup en kwam uiteindelijk begin jaren ’90 in de gevangenis terecht.
Na zijn periode in de gevangenis hertrouwde hij in 1992 en solliciteerde bij de net opgestarte Omroep Zeeland. Tot zijn grote verbazing werden er geen vragen gesteld over de gaten in zijn CV en werd hij aangenomen op basis van zijn opleiding en ervaring. Hij werkte hier op de redactie, stuurde verslaggevers aan, schreef teksten voor radiopresentatoren, columns en deed volgens mij ook een radioshow met Bob Lagaay (Bob & Co). Maar ook hier werd zijn drank- en drugsgebruik een probleem, zowel in zijn werk als in zijn 2e huwelijk. Helaas kwam er zo een einde aan zijn carrière.
Hij belandde in een opvanghuis voor drugsverslaafden in Vlissingen en kreeg zeven jaar geleden de mogelijkheid om opgenomen te worden in een zorginstelling voor (ex-)verslaafden. Ik heb hem deze laatste jaren regelmatig bezocht en gesproken over zijn fases in zijn leven. Altijd sprak hij vol trots en passie over zijn periode in Utrecht en de journalistiek in het algemeen.
Ik hoop dat dit een waardevolle aanvulling is voor jullie website. Mocht je meer informatie nodig hebben, aarzel dan niet om contact met me op te nemen.