Kees Stuurop
Kees Stuurop in 1968
Na de School voor de Journalistiek ging Kees naar Rome. Hij wilde rustig nadenken over de vraag: wat nu? Hij kwam tot de conclusie dat hij verdieping wilde en besloot om politicologie te gaan studeren aan de UvA. Tijdens zijn studie werd hij in de buurt waar hij woonde, de Dapperbuurt in Amsterdam, geconfronteerd met de kwalijke gevolgen van het stadsvernieuwingsbeleid van het toenmalige stadsbestuur. Hij sloot zich aan bij de actiegroep De Sterke Arm. Er lag een rampzalig bestemmingsplan voor de Dapperbuurt dat, als het uitgevoerd zou zijn, een totale kaalslag tot gevolg zou hebben gehad. De Sterke Arm kreeg het bestemmingsplan van tafel en redde zo de Dappermarkt en het stratenpatroon van de buurt. Ook bij de uitvoering van het plan was de Sterke Arm en dus ook Kees, betrokken. Tijdens het laatste jaar van zijn studie politicologie werd Kees vanwege zijn betrokkenheid bij en kennis van stadsvernieuwing in oude wijken gevraagd als gastdocent op de Katholieke Sociale Academie in Den Haag. Na zijn afstuderen werd hij docent aan diezelfde academie. Dat is hij tien jaar gebleven.
Rond 1988 vond Kees dat het roer maar eens om moest. Hij ging omkijken naar een andere baan en vond die bij WOZON in Sittard. WOZON staat voor Werkplaats Opbouwwerk Zuid-Oost Nederland. WOZON was een van de vijf werkplaatsen opbouwwerk die tijdens de grootscheepse herstructurering van het welzijnswerk in de jaren 80 als zelfstandig instituut bleef bestaan. De herstructurering leidde tot het opheffen van de wildgroei aan instellingen op welzijnsgebied (nog een erfenis van de verzuiling) en de oprichting van het NIZW (Nederlands Instituut voor Zorg en Welzijn). WOZON hield zich bezig met vernieuwing van het opbouwwerk en het ontginnen van nieuwe terreinen. De resultaten hiervan vonden hun neerslag in publicaties en congressen.
Begin jaren negentig vond de politiek het tijd voor weer een nieuwe herstructureringsronde van het welzijnswerk. Nu werden de werkplaatsen ook opgeheven en samengevoegd in een nieuwe instelling: Het LCO (Landelijk Centrum Opbouwwerk) met twee vestigingsplaatsen, Den Haag en Zwolle. Kees werd coördinator van de vestiging in Zwolle. Dat is hij gebleven tot rond 2006 ook het LCO tijdens alweer een herstructureringsronde werd opgeheven en ondergebracht bij het nieuwe kennisinstituut Movisie in Utrecht.
Begin 2008 werd Kees ziek. Hij overleed op 4 oktober van dat jaar, 64 jaar oud.
Kees was getrouwd met Gertie Offermans (lichting 1967) en had twee zonen, Lucas en Joris, en inmiddels ook twee kleindochters.
bijdrage van Gertie Offermans.
Onderstaand gedicht is van Hans Grimm:
Voor Kees…. (8 juli 1944 – 4 oktober 2008)
Liftend naar Praag, augustus 1968,
Ontdekte ik dat je het verkeer niet goed zag
Doordat je weigerde een bril te dragen
Ik moest je bij het oversteken van de Autobahn bij de hand nemen
Die hand ben ik dus nooit meer kwijt geraakt
We versloegen de verkrachting van Tsjecho-Slowakije door het Warschaupact
Heroïsche taferelen op het Wencesplasplein en huilende Tsjechen op het
station van Praag
Vrienden, Vera en Misja, die we moesten achterlaten
Samen publiceerden we in het Friesch Dagblad en de Zwolse Courant
Jij met foto’s en ik met een verhaal
Je was m’n tegenpool in afmattende discussies over de Vietnamoorlog
(je was in het leger geweest en had het niet zo op de communisten)
Als raadsman voor de Commissie Gewetensbezwaren Militaire Dienst
Adviseerde je me wijselijk voor S5 te gaan
In Rome, 1970, waar je de studentenrellen voor de VPRO-radio zou verslaan
Maakte ik een foto van je, staande voor het Colosseum,
Je draagt een snor en je glimlach is vol lichte ironie
En enige decadentie, daar hield je wel van
Er was een familiaire connectie met cabaret en theater
Met Pisuis op het Rembrandtplein…
En er is die stralende trouwfoto met Gertie in m’n plakboek
Je verhuisde van de Michiel Adriaanszoon de Ruyterstraat in Utrecht
Naar de Reinwardstraat in de Dapperbuurt
Naar Maastricht
Naar Leusden, Travertijn, Lucas en Joris werden groter en groter
Adressen en telefoonnummers, maar niet zo veel contact
We groeiden uit elkaar, dat kan zo gaan in een leven
En dan: plotseling ben je er, overweldigend, met een rouwadvertentie in
de Volkskrant
Dat je er al zo vroeg tussenuit knijpt lijkt een slechte grap
Hoe kan het zijn? Ik voel je hand in de mijne….
Hans Grimm (oktober 2008)