Marlies Hamelynck
Loopbaan
Alleen het eerste jaar zat ik op de SvdJ. Met veel plezier. Ik had graag willen blijven, maar mijn eerste keus was toneelschool. Bij de tweede poging slaagde ik alsnog voor mijn toelatingsexamen. Eindexamen Toneelschool Arnhem 1970.
Vast contract bij Toneelwerkgroep Proloog van 1970 tot september 1983.
1983 – 1984 naar Parijs en Caen – acht maanden met een reisbeurs van de staat, twee maanden met een salaris – ‘om mijn horizon te verbreden’. Ik was behoorlijk rechtlijnig geworden. Weg van Nederland merkte ik dat ik ook erg hield van toneel zonder boodschap.
Sinds 1984 ben ik freelancer met vallen en opstaan. Net wanneer ik ten einde raad was en aan omscholing dacht, kwam er weer toneelwerk.
Ernaast
Alleen dingen die in het verlengde liggen van acteren: zingen, en heel zelden regie.
Erna
Sinds mei 2011 krijg ik pensioen, maar als ik de kans krijg, werk ik. Tegen betaling. Ik improviseer regelmatig met Nachtgasten en lees met Barbaren & Co toneelstukken voor publiek en dat doe ik gratis. Speel nu een rol tegen vrijwilligersvergoeding omdat ik het gezelschap zo goed vind: Het Houten Huis.
Klussen, klooien en knutselen vind ik het allerleukst: iets maken dat even blijft bestaan.
Op latere leeftijd werd mijn tweede keus na toneelspelen Industriële Vormgeving maar daar heb ik niks aan gedaan.
School
Op de SvdJ zag ik mezelf als columniste in de stijl van Saartje Burgerhart. Werkterrein: huis, tuin en keuken. Ik was niet nieuwsgierig genoeg.
Mijn toekomstwensen na de carrièreswitch naar het toneel zijn niet helemaal uitgekomen. Ik had gehoopt dat ik altijd werk zou hebben. Dat ik zelfs zou kunnen kiezen. Maar ik was regelmatig werkloos. De projecten waaraan ik meedeed, de mensen met wie ik werkte, de plaatsen waar ik terecht kwam: ik realiseer me te weinig hoe bijzonder het allemaal was.
De loopbanen van mijn medeleerlingen van de SvdJ volg ik in de kranten en op de televisie. ‘Bij die heb ik nog in de klas gezeten’, schep ik dan op. Soms kom ik iemand tegen in het wild en dat vind ik hartstikke leuk. Geen kruiwagens gehad.
Toekomst
Ik heb geen kinderen. Dat was een keuze en voor mij prima. Eén nicht is heel goed in grafische vormgeving en ik heb ook neven die journalistachtige dingen doen. Het gaat goed met ze. Ik hoop voor eeuwig.