Maria Hendriks
Loopbaan
1969-2005 journalist bij de Volkskrant
Ziekte Na mijn veertigste werd door ziekte alles anders. Toen ik na twee jaar weer aan het werk kon, bleef ik voor tweederde arbeidsongeschikt. De bestralingsenteritis die ik overhield aan de behandeling bepaalt steeds meer mijn leven. In 2004 kreeg ik weer kanker. Na genezing werd me beleefd verzocht gebruik te maken van de WAO.
Ernaast
1978 -1984 lid/voorzitter ondernemingsraad Volkskrant
1982 -1997 medeoprichter/secretaris stichting Vrouw & Media
1985 – Leon van Gelderprijs voor Onderwijsjournalistiek (met Han van Gessel en Jet Bruinsma)
1985-1988 bestuurslid NVJ
1994 – boek Wees blij dat je nog leeft
1996-2003 voorzitter werkgroep Vermoeidheid NFK
2000 – boek Een lichaam van lood, over extreme vermoeidheid na kanker
Erna
2005 – 2011 WAO
2010 – boek Een lichaam van lood (nieuwe versie)
2011 – Gepensioneerd
2011 – boek Werken na kanker (drie medeauteurs)
2014 – boek Fatigue after cancer
Vrijwilligerswerk: eindredacteur en begeleider journalistieke producties; coaching journalisten; hulp bij scripties; coaching jongeren via Goal; Nederlandse les aan buitenlanders.
Ik heb in mijn Volkskranttijd onder andere met veel plezier gewerkt aan wat toen ‘taboedoorbrekende’ artikelen waren – van echtscheiding tot incest. Het was een voortdurend gevecht die in de krant te krijgen want zulke onderwerpen waren toen te privé. Uiteindelijk kon ik meestal schrijven over zaken die ik belangrijk vond, ondanks het heersende seksisme. Vanwege dat laatste ontstond de stichting Vrouw & Media die de positie van vrouwen in de journalistiek moest verbeteren en daarmee de inhoud van de media.
School
Ik geloof niet dat ik vergaande ambities had toen ik nog op school zat. Ik heb nog steeds contact met verschillende medeleerlingen maar ik heb daar in mijn loopbaan niet van geprofiteerd.
Toekomst
Ik heb geen kinderen, wel vijf nichten van wie er enkele goed schrijven. Maar de journalistiek is een ver van hun bed show.
Dag lieve Maria,
Zo verschrikkelijk sneu dat je niet aanwezig kon zijn op het feest dat je zelf georganiseerd hebt. Ik had je heel graag willen omhelzen.
Het is wel zo dat je naam steeds door De Winkel Van Sinkel zoemde, dus voor ons zweefde je rond.
In je CV las ik dat de bestralingsenteritis steeds meer je leven bepaalt.
Daan had ik geen idee van. Het lijkt me bizonder zwaar.
Ik heb grote bewondering voor wat je desondanks allemaal doet.
Jullie hebben me een groot plezier gedaan met het mogelijk maken van deze réunie.
‘Was ik er maar bij geweest,’ dacht ik regelmatig, ‘Dan was ik wat intellectueler geworden’. Maar ik deed andere leuke dingen in die tijd.
De foto’s van de jonge versies kwamen me nog altijd erg bekend voor en dat ontroerde me . De bejaarde mannen en vrouwen herkende ik niet allemaal.
Je weet waarschijnlijk van mijn schandelijke ontkenning van het bestaan van Dick,
een dierbare vriend in die tijd.
Ik hoop zo dat er iets nieuws gevonden wordt voor jouw enteritis, zodat de voortschrijdende last gestopt wordt.
Veel liefs van Marlies.
Tot hopelijk een volgende bijeenkomst, toevallig of geörganiseerd.
Ze hebben het over een mogelijke réunie over 5 jaar.