ANNEMIEKE VAN STEENBRUGGE

Annemieke van Steenbrugge (1966)

Annemieke van Steenbrugge

Loop- c.q. renbaan

Toen ik van school afkwam ben ik gaan werken bij het Utrechts Universiteitsblad met als opdracht dit tweewekelijkse informatieblaadje om te toveren tot een echte universiteitskrant. Een leuke klus, vooral omdat er in die tijd van alles gebeurde aan de universiteiten. Aangezien ik mij in die tijd meer met opstandige studenten identificeerde dan met de universiteitsbestuurders kreeg ik het predicaat ‘vijfde kolonne’. Mijn baas, Anne van der Meijden, stond pal voor redactionele onafhankelijkheid en heeft mij, waarschijnlijk soms tandenknarsend, altijd de hand boven het hoofd gehouden.

Na een jaar ben ik de avondstudie sociologie ernaast gaan doen en na mijn kandidaats ben ik in Groningen verder gegaan. Baan opgezegd maar freelance blijven werken voor het Comité Zuidelijk Afrika van Sietse Bosgra, een baantje dat ik van Cees Scaepman overnam. Ik schreef artikelen op basis van het materiaal dat zij mij leverden en verkocht die aan kranten.

Na 378 mislukte relaties een leuke meneer tegengekomen met twee kleine kindjes. Dat was opeens een heel ander verhaal. Mijn studie liep enige vertraging op. Groningen bleek ‘the place’ om sociologie te studeren. Uiterst interessante colleges van Ger Harmsen en Lolle Nauta gevolgd en ook van Pim Fortuin die marxistische economie gaf!

Naast mijn studie deed ik vrijwilligerswerk in een centrum voor werkende jongeren, vormingscentrum heette dat. Daarna ben ik betrokken geweest bij de oprichting van een Open School voor de regio Appingedam waar ik ook werkte als vrijwilliger en gaf ik VOSkursussen (Vrouwen Oriënteren zich in de Samenleving).

De koloniën in Zuid Afrika waren inmiddels bevrijd van de Portugezen en ik ben voor de klas gaan staan als lerares maatschappijleer in het KMBO. Ik had namelijk intussen ook de opleiding vakdidactiek gedaan.

Na zeven jaar was het tijd voor iets anders: we namen een sabbatical year om te kijken of leven in een ander land ook leuk zou zijn. Italië of Frankrijk? Het werd Frankrijk waar we een groot huis huurden. Inmiddels had ik toch wel weer zin om te schrijven en kon ik een deal maken met Het Schoolblad van de ABOP voor een reeks artikelen over onderwijs in Frankrijk. Dat was in ’88/’89. Na onze terugkomst bleef ik twee dagen verbonden aan Het Schoolblad en werkte ik freelance voor onderwijsbladen als Profiel, het HBO-journaal en Tussen Twaalf en Zestien (geloof ik).

Prat de Niau, chambres d’hôtes.

In 1996 zijn we definitief naar Frankrijk gegaan om een Chambres et table d’hôtes te beginnen, in het mooiste departement van Frankrijk: de Cantal! Twee jaar daarvoor hadden we een oud huis gekocht dat we gedurende alle vakanties, geholpen door kolonnes vrienden en familie, hadden opgeknapt. Daar wonen en werken we nog steeds (al doe ik het wel wat rustiger aan).

Mijn journalistieke carrière is dus niet zo glansrijk als die van een groot aantal van jullie. Mijn enige wapenfeit (om toch ièts te noemen) is dat op mijn initiatief een samenwerkingsverband tussen universiteitsbladen tot stand is gekomen dat later de GUP is gaan heten, gemeenschappelijke universitaire persdienst of zoiets.

De 8 puppies.

Maar ik heb wel een héééél leuk leven, never a dull moment. Om een recent voorbeeld te geven: in november namen wij een hond in huis die een jaar daarvoor door iemand uit de goot was opgepikt maar die wegens acuut ruimtegebrek weer de deur uit moest. De onze was net dood dus ach. Hij was wel wat dik maar ik dacht nog: dat gaat er wel af met wandelen. Twee dagen later hadden we negen honden in plaats van één. Wij zijn niet van: hup door de wc, dus hebben we acht jonge honden grootgebracht.

Voor degenen die in drie maanden tijd vier kilo willen afvallen een aan te bevelen recept. Ik weet nu waar de uitdrukking: hondsmoe vandaan komt. 

School

Ik ben naar de School voor de Journalistiek gegaan omdat journalist me een leuk beroep leek, afwisselend en dynamisch. Nooit spijt van mijn keuze gehad.

Helaas heb ik geen contact gehouden met medeleerlingen, ik ben heel laks in dingen (waarvan het late inleveren van de vragenlijst een voorbeeld is) en heb mijn schoolcontacten laten verwateren, wat ik wel jammer vind. Die reünie vind ik dan ook een geweldig plan!

De omgeving van Prat de Niau in de Cantal, Frankrijk.