Marianne de Groot in 1966
Marianne de Groot (facebook profiel 2015)
Marianne is inmiddels gepensioneerd na haar laatste baan als hoofdredacteur van ‘Vorsten’ van Sanoma, zo hebben we vernomen. We hebben in het voorjaar 2016 een keer via de email contact gehad en toen bleek ze in Bora-Bora te verblijven. Ze schreef dat ze de reünie een leuk idee vond, maar waarschijnlijk niet zou kunnen komen omdat ze dan in New York zou zijn. Verder contact is uitgebleven. Van de website ‘Geschiedenis van de School voor Journalistiek’ hebben we bijgaand interview uit 2003 geplukt.
‘Het belangrijkste is dat je zoveel mogelijk kennis vergaart’
(gepubliceerd in PM Intromagazine 2003)
Naam: Marianne de Groot. Leeftijd: 53 Functie: doet nieuwe projecten voor Sanoma Uitgevers Afgestudeerd in: 1969 Loopbaan: na haar afstuderen heeft ze jaren gewerkt bij Libelle als chef reportageredactie, chef tekstredactie, chef redactie en adjunct-hoofdredactrice. Hoofdredactrice bij Ouders van Nu, interim hoofdredactrice bij Tip Culinair, interim hoofdredactrice bij Fancy, hoofdredactrice bij Marie Claire.
Toen Marianne de Groot in 1966 aan de opleiding journalistiek begon, had ze nog weinig levenservaring. “Ik had geen benul van hoe de wereld in elkaar zat. Ik was pas zeventien jaar oud. Ik heb op school niet alleen kennis opgedaan van de journalistieke vaardigheden, ik heb er vooral ontdekt hoe de wereld in elkaar zit.”
De Groot koos tijdens haar studie voor een stage bij Libelle, een keuze die slechts weinig mensen met haar deelden. “Ik kreeg veel scheve gezichten toen ik bij Libelle stage ging lopen. Behalve de landelijke kranten stonden alleen tijdschriften als Vrij Nederland en de Haagse Post hoog in aanzien op school. Alles daarbuiten stelde niet veel voor volgens de studenten. Stage lopen bij de Libelle kon absoluut niet in die tijd.” Toch had De Groot het juist daar erg naar haar zin.
“Het leuke van werken bij een tijdschrift als Libelle, is dat je je ontzettend bewust bent van de mensen voor wie je schrijft. Veel meer nog dan bij een krant of voor televisie of radio. Het contact met je lezers is wederzijds, je krijgt veel reacties van hen. Ook de combinatie van het visuele en het tekstuele spreekt mij aan. Behalve het schrijven van tekst, moet je ook nadenken over beeld en opmaak.” Het leukste van het werken voor Libelle vindt ze het ‘continue variëren’.
“Je behandelt dezelfde onderwerpen steeds opnieuw, maar steeds op een andere manier. Daardoor is het een continue uitdaging om telkens een nieuwe, originele invalshoek te bedenken.”
Het is altijd haar droom geweest om journaliste te worden. “Zolang ik me kan herinneren wilde ik de journalistiek in. Mijn opa was als drukker de journalistiek ingerold. Hij was mijn grote voorbeeld. Ik had het gevoel dat je als journalist oog had voor alles wat er gebeurde in de wereld.” Een ander belangrijke motivatie was dat ze veel van de wereld wilde zien en veel mensen wilde spreken.
De studie aan de SvdJ heeft ze makkelijk doorlopen. “Ik heb geen echte struikelblokken gehad, ik nam alles redelijk makkelijk tot me. Ik heb nooit een hekel aan bepaalde vakken gehad, ik was heel leergierig.”
Ze kijkt dan ook met een positief gevoel terug op haar tijd op de school. “Ik heb er goede herinneringen aan. Niet per se vanwege de leervakken, al is er wel het een en ander blijven hangen. Maar ik heb van de andere studenten waarschijnlijk evenveel geleerd als van de leraren. De meeste studenten waren ouder en levenswijzer. Vooral de ontwikkeling die ik op school doorgemaakt heb, zie ik als positief.”
Haar tips voor de huidige studenten: “Het allerbelangrijkste is dat je zoveel mogelijk kennis vergaart. Vergeet daarbij niet de link te leggen naar de ‘echte’ beroepswereld. Vooral bij journalistiek is het belangrijk dat je kijkt hoe het er buiten de school aan toegaat. Probeer zoveel mogelijk journalistieke dingen te doen, ook in je vrije tijd.”