Ton van der Werf, pasfoto 1966
Volgens mij was Ton de oudste en meest bescheiden jaargenoot: hij was ook een man van zijn tijd. Op zijn brommer kwam hij elke dag vanuit Haastrecht, waar hij kloosterling was, naar de Palmstraat. Als er ’s avonds iets georganiseerd werd waar hij bij wilde zijn en het te laat werd om nog op de brommer terug te rijden, bleef hij bij een van de anderen logeren.
Bij een bezoek van mij aan het klooster – somber, donker, stil – was het vrouwen niet toegestaan om op de kamers te komen…
Maar in de drie jaar op de School, de tijd van Septuagint, discussies over het celibaat in de katholieke Kerk, een nieuwe paus, en de contacten met medestudenten, veranderde ook Ton van der Werf. Hij is gaan werken in Groningen, Dagblad van het Noorden en is daar ook getrouwd. Ik weet niet of hij kinderen had, ik hoop het voor hem, hij was vast een lieve, zorgzame vader. Zo gedroeg hij zich destijds ook een beetje jegens ons.
Muriel van Praag
Voor de uitgave ‘Waar zijn ze gebleven ..’ van de School voor Journalistiek uit 1997 heeft Ton een artikel geschreven met zijn herinneringen aan de school. Dat kan je HIER lezen.
Beste Muriel,
Leuk om deze beschrijving over mijn vader te lezen. Want inderdaad hij heeft kinderen gekregen. Twee. Een zoon (ikzelf: Joeri) en een dochter (Vera). En inderdaad hij was de liefste, zorgzaamste vader die je je kan wensen.
Ik lijk erg op mijn vader qua uiterlijk (innerlijk ook trouwens wel alleen iets opvliegender). De pasfoto uit 1966, hij was daar 28 jaar oud, zou een pasfoto van mij op die leeftijd kunnen zijn. Later had hij een snor en nog weer later ook een baard en een bril (zoals in de In Memoriam te zien).
Toen ik nog een jongetje was zijn we eens naar een reünie op het seminarie geweest waar hij op gezeten heeft (vrijwel al zijn klasgenoten waren ondertussen getrouwd en hadden kinderen). Er waren toen veel mensen die zich terug in de tijd waande omdat ze Ton dachten te zien lopen. Dat was ik.
Bedankt voor het leuke stukje.
Met vriendelijke groeten,
Joeri van der Werf