Lars Andersson
Loopbaan
In 1965 was zijn roem de School voor de Journalistiek al vooruit gesneld, zelfs zo dat ik na mijn hbs-eindexamen besloot een jaar te wachten op de start van de nieuwe opleiding. Maar ondertussen raakte ik bij onder andere het Noord-Hollands Dagblad en De Typhoon en niet te vergeten Sport en Sportwereld al verslaafd aan stukjes schrijven voor de krant. Eenmaal in de Utrechtse klaslokalen bleef de journalistieke praktijk trekken, ook omdat het er in die opstartperiode naar mijn indruk nogal schools aan toe ging. Misschien wat al te snel, maar toentertijd overtuigd en wel besloot ik het vak zelf te gaan leren, met vallen en opstaan. Alle journalistieke media wilde ik ervaren voordat ik een definitieve keuze zou maken, dat kon toen nog en dat lukte ook. Bij het Noord-Hollands Dagblad, in twee periodes, bij het opinieweekblad Accent, en bij de jeugdafdeling van de AVRO-radio maakte ik tussen 1966 en 1976 in vooral verslaggeversfuncties leerzame jaren en gebeurtenissen mee.
Eind 1976 vroeg Ed van Westerloo me bij het NOS Journaal te komen werken om hem te helpen het dagelijkse nieuwsbulletin journalistiek slagvaardiger te maken. Eerst als redacteur, later als verslaggever en nog weer later als chef van de binnenlandredactie mocht ik aan zijn ambitie meewerken. Een van zijn nieuwe initiatieven ontwikkelde ik als eindredacteur: het Half Zes Journaal. Vanaf 1984 werd dat uitgezonden en het werd een groot succes. Niet in de laatste plaats door Maartje van Weegen die ik als presentator had aangetrokken en die, anders dan men gewend was, er elke dag was. Op een tijdstip dat volgens kenners ongeschikt was om veel publiek te trekken, groeide ons kijkersaantal tot een miljoen of meer. Ook omdat de toon waarop het nieuws werd gebracht informeel was en de journalistieke keuzes toch primeurachtige trekken hadden.
Omdat het Half Zes Journaal zo’n succes was, werd ik gevraagd het hoofdjournaal van Acht uur te gaan leiden – samen met Piet van Asseldonk en met Joop en Zijl en Maartje van Weegen als vaste presentatoren. Maar omdat ik het steeds minder kon vinden met de nieuwe hoofdredactie, en zij met mij, ben ik in 1989 overgestapt naar wat toen heette NOS Laat, later NOVA, nu Nieuwsuur. Daar was ik chef van de redactie binnenland en eindredacteur.
Toen in 1995 de NOS werd opgesplitst in NOS en NPS koos ik ervoor bij de NOS te blijven en NOVA te verlaten. Ik had al vaak meegewerkt aan live-nieuwsuitzendingen en de functie van hoofdredacteur NOS Actueel kwam vacant. Actueel, nu Evenementen geheten, is de afdeling die alle rechtstreekse uitzendingen van evenementen verzorgt, niet de sportwedstrijden, maar alle voor Nederland belangrijke gebeurtenissen. Denk aan verkiezingsuitzendingen, live registraties van nationale feest- en gedenkdagen als 4 en 5 mei, Prinsjesdag en niet te vergeten alle uitzendingen rond het koninklijk huis. Inclusief documentaires en tv-portretten van de Oranjes. Met enige trots kijk ik terug op de uitzending van het huwelijk van Willem-Alexander en Maxima.
De monarchie was een rode – misschien moet ik zeggen oranje – draad door mijn 30-jarige loopbaan bij de NOS. Ik heb het koningschap van Beatrix vanaf het begin en van dichtbij kunnen volgen. Vanaf haar inhuldiging in 1980 met de krakersrellen in Amsterdam, via staatsbezoeken zoals die in 1982 aan de Verenigde Staten of die aan Israël en Indonesië in 1995. Ook maakte ik twee tv-portretten van de vorstin.
In het boek dat ik na mijn pensionering samen met twee collega’s over Beatrix schreef, bespreek ik haar invloed op de premiers met wie zij samenwerkte. Natuurlijk zijn Van Agt, Lubbers, Kok en Balkenende voorzichtig over dat onderwerp, maar wie goed tussen de regels door leest, merkt dat zij soms alle zeilen moesten bijzetten om Beatrix in toom te houden.
Erna
Toen in 1990 NOS Actueel moest worden geïntegreerd in de redactie van NOS Nieuws, in mijn ogen onverstandig en ongewenst, ben ik met mijn werk gestopt. Op vrij vroege leeftijd ben ik dus met pensioen gegaan. Dat was wennen, hoewel de hand natuurlijk altijd werk te doen vindt.
Zo heb ik mij aangesloten bij PUM, het project uitgetreden managers van NCW/VNO. Daarvoor ben ik onder andere in Mozambique geweest om een noodlijdend commercieel tv-station te adviseren en in Sarajevo een zender van de Bosnische Serviërs. En in Heiloo was en is vrijwilligerswerk te doen. Onder andere bij De Vrienden van De Beun, waar ik voorzitter was en waar ik nu bij de programmering van voorstellingen van beroepsartiesten betrokken ben. Bij VluchtelingenWerk probeer ik een bijdrage te leveren aan de opvang en integratie van vluchtelingen met een status.
In Friesland hebben mijn vrouw Cilie en ik een huisje aan het water. Daar trekken we ons graag terug.
School
Met de eerst lichting van de School heb ik slechts sporadisch contact gehad, daarvoor was mijn verblijf in Utrecht van te korte duur. Spijt van mijn keuze heb ik nooit gekregen, daarvoor verliep mijn loopbaan te voorspoedig en was al die veertig jaren afwisselend en boeiend.
Toekomst
Onze drie dochters hebben een andere richting dan de journalistiek gekozen en dat neem ik ze alles behalve kwalijk.